O‘zbekistonlik million obunachili bloger Diyora Azimova Gruziyada 2 oy yashab, o‘z taassurotlari bilan o‘rtoqlashdi. Ikki mamlakat o‘rtasidagi farq

U yo‘l oson bo‘lmaganini tan oladi

‘‘Men ko‘z yoshi, og‘riq va ko‘p xeytlarni boshdan kechirdim. Uchta psixolog bilan ishlagach, negativni yengishni o‘rgandim. Men uchun eng qiyin narsa — izohlarda nafratni his qilish, chunki ba’zida ular shunchaki hayratga soladigan so‘zlarni yozishadi. Bloger bo‘lish — katta mehnat. Millionlab tomoshabinga ega bo‘lish uchun, ayniqsa, yuqori raqobat sharoitida astoydil ishlash kerak”.

Qiz tez-tez sayohat qiladi.  May oyida Diyora uch kunlik ta’tilga Gruziyaga bordi. Mamlakat unga shunchalik yoqib qoldiki, yozda u yerda bir-ikki oy yashashga qaror qildi.

O‘zbekiston va Gruziya aholisining mentaliteti qanday farq qiladi, nima hayratda qoldirdi va ilhomlantirdi, million obunachili bloger bo‘lish uchun nimalarni boshdan kechirish kerak edi? Bular haqida va boshqa mavzular to‘g‘risida Diyora bilan bugungi suhbatimizda.

– Qachondan beri ikki mamlakatda yashaysiz va nima uchun Gruziyada yashashga qaror qildingiz?

Gruziya meni birinchi ko‘rishdayoq maftun etdi. May oyida dugonalarim bilan u yerga atigi uch kunga borgan edim. Toshkentga qaytdim, keyin ish bilan Rossiyaga bordim. Uyga qaytgach, Tbilisida yashab ko‘rishni xohlayotganimni his qildim. U yerga borib, ikki oy qolib ketdim. Hozir O‘zbekistondaman, lekin Gruziyaga keyinroq albatta qaytaman.

– O‘zbekiston va Gruziyadagi kundalik hayotning farqi nimada?

Gruziyada kun soat bir yoki ikkida boshlanadi. 

Odamlar shoshilmaydi, hayot kechqurun faollashadi. Biz sayrga taxminan soat 20:00 da chiqardik va tungi soat birlarga yaqin qaytib kelardik. Odamlar tinchgina dam olishadi, barlarda va ko‘chalarda madaniy hordiq o‘tkazishadi va hatto tunda ham o‘zlarini xavfsiz his qilishadi. O‘zbekistonda esa, aksincha, bar va klublar shartli ravishda nomaqbul narsalar bilan bog‘lanadi va shaxsan men ularning birortasida bo‘lmaganman.

– Bir safar siz har bir mamlakatda do‘stlar topishingiz haqida yozgan edingiz. Bunda sizga nima yordam beradi?

– Ko‘pincha odamlar tanishgani o‘zlari kelishadi. Masalan, Tbilisida o‘g‘lim bilan deyarli har kuni markazdagi favvora yonida o‘tirardik va menga mahalliy aholi murojaat qilardi. Instagram orqali Gruziyaning tavsiyanomalari tez-tez paydo bo‘lardi va biz shu tarzda muloqot qila boshladik. Men odatda geolokatsiyani ijtimoiy tarmoqlarda ko‘rsataman -- bu hamma joyda tanishlar orttirishga yordam berdi. Misol uchun, BAAda menga obunachilar xat yozishdi, ular bilan do‘stlashdim va haligacha aloqadaman.

– Boshqa mamlakatga ko‘chib kelganlarga qanday asosiy maslahat bergan bo‘lardingiz?

Eng muhimi - taslim bo‘lmaslik. Gruziyaga kelganimda, menga bu yerda maosh darajasi past bo‘lgani uchun yaxshi ish topish mumkin emasligini aytishdi, lekin bir oy ichida men ikkita ish topdim, shu jumladan, avtomobilsozlik sanoatida, maosh 1000 dollardan boshlanadi. Hammasi sizning qaysarligingizga bog‘liq. Boshlanish har doim murakkab, lekin qo‘lni pastga tushirib bo‘lmaydi.

– Siz Gruziyada odamlar har bir lahzadan zavqlanishlarini eslatib o‘tgan edingiz. Sizningcha, bu nima bilan bog‘liq?

Ehtimol, avloddan avlodga o‘tib kelayotgan ona yurtga muhabbat bilan. 

Gruzinlar juda vatanparvar xalq. Ular o‘z Vatani bilan faxrlanadi.

Bu balkonlardagi bayroqlardan tortib, ko‘chalardagi xalq raqslari va qo‘shiqlarigacha hamma narsada namoyon bo‘ladi. Ular shoshilishmaydi, har bir lahzadan zavqlanishadi. Bu hamma narsa shoshqaloq bo'lgan Moskva yoki Dubayga juda katta kontrast.

— O‘zbekistondan ko‘chib o‘tganingizdan keyin Gruziyadagi hayot sizni ko‘proq nima hayratda qoldirdi?

Birinchidan, sharob gruzinlar uchun suvdek. U hamma joyda va hammaga, qayerga borsangiz ham taklif qilinadi.

Grafitining mashhurligi meni ham hayratda qoldirdi. Ular juda ko'p sonli binolarning devorlarini qoplaydi, u chiroyli va o'ziga xos ko'rinadi: shahar madaniyatining bir qismi sifatida. Eski Tbilisining me’morchiligi meni ilhomlantirdi, albatta.

– Fotosuratlar va storislarda shaxsiy hayotingiz ommaga oshkor qilinishini qanday uddalaysiz?

Ilgari, erga tegganimda, deyarli hamma narsani, shu jumladan, turmush o‘rtog‘im bilan bo‘lgan munosabatimni ham baham ko‘rardim. Obunachilar bunga ko‘nikib qolishgan. Lekin hozir shaxsiy hayotimni o‘zimda saqlashni afzal ko‘raman. Hatto do‘stlarim ham barcha tafsilotlarni bilishmaydi. Bugungi kunda munosabatlar sirli bo‘lib qolishi men uchun muhim. Shuning uchun mening postlarim va tarixchilarimda bunday tafsilotlarni ko‘rmaysiz.

– Toshkent va Tbilisida ilhom oladigan sevimli joylaringiz bormi?

Tbilisida men Ozodlik maydoni yonidagi favvorani juda yaxshi ko‘raman, u yerda o‘g‘lim va enagam bilan kechqurunlari tez-tez skripka tinglardik. Yana meni tog‘ manzarasi va aql bovar qilmaydigan quvvati bilan Muqaddas Nina cherkovi hayratga soldi.

Toshkentda men ko‘proq tabiatdan, ayniqsa, haftada bir marta boradigan tog‘lardan ilhomlanaman. Muassasalardan "Xistori"ni yaxshi ko‘raman - biz dugonalarim bilan u yerga tez-tez borib turamiz.

– Gruziya va O‘zbekiston turmush tarzidagi asosiy farqlarni aytib bering.

Eng muhimi - har xil mentalitet va hayotga munosabat. 

Gruziyada hayot sekin va osoyishta kechmoqda, go‘yo doim vaqt bor. O‘zbekistonda doim qayergadir yuguraman. Tbilisida men har kuni ko‘chalarda, parklarda sayr qilardim, bu yerda esa ko‘proq vaqtimni muassasalarda o‘tkazaman.