Ўзбекистонлик миллион обуначили блогер Диёра Азимова Грузияда 2 ой яшаб, ўз таассуротлари билан ўртоқлашди. Икки мамлакат ўртасидаги фарқ
Диёра Азимова 2021-йилда Ўзбекистоннинг энг яхши русийзабон блогери бўлди. Ҳозир унинг деярли 1 миллион обуначиси бор.
У йўл осон бўлмаганини тан олади
"Мен кўз ёши, оғриқ ва кўп хейтларни бошдан кечирдим. Учта психолог билан ишлагач, негативни енгишни ўргандим. Мен учун энг қийин нарса — изоҳларда нафратни ҳис қилиш, чунки баъзида улар шунчаки ҳайратга соладиган сўзларни ёзишади. Блогер бўлиш — катта меҳнат. Миллионлаб томошабинга эга бўлиш учун, айниқса, юқори рақобат шароитида астойдил ишлаш керак”.
Қиз тез-тез саёҳат қилади. Май ойида Диёра уч кунлик таътилга Грузияга борди. Мамлакат унга шунчалик ёқиб қолдики, ёзда у ерда бир-икки ой яшашга қарор қилди.
Ўзбекистон ва Грузия аҳолисининг менталитети қандай фарқ қилади, нима ҳайратда қолдирди ва илҳомлантирди, миллион обуначили блогер бўлиш учун нималарни бошдан кечириш керак эди? Булар ҳақида ва бошқа мавзулар тўғрисида Диёра билан бугунги суҳбатимизда.
– Қачондан бери икки мамлакатда яшайсиз ва нима учун Грузияда яшашга қарор қилдингиз?
Грузия мени биринчи кўришдаёқ мафтун этди. Май ойида дугоналарим билан у ерга атиги уч кунга борган эдим. Тошкентга қайтдим, кейин иш билан Россияга бордим. Уйга қайтгач, Тбилисида яшаб кўришни хоҳлаётганимни ҳис қилдим. У ерга бориб, икки ой қолиб кетдим. Ҳозир Ўзбекистондаман, лекин Грузияга кейинроқ албатта қайтаман.
– Ўзбекистон ва Грузиядаги кундалик ҳаётнинг фарқи нимада?
Грузияда кун соат бир ёки иккида бошланади.
Одамлар шошилмайди, ҳаёт кечқурун фаоллашади. Биз сайрга тахминан соат 20:00 да чиқардик ва тунги соат бирларга яқин қайтиб келардик. Одамлар тинчгина дам олишади, барларда ва кўчаларда маданий ҳордиқ ўтказишади ва ҳатто тунда ҳам ўзларини хавфсиз ҳис қилишади. Ўзбекистонда эса, аксинча, бар ва клублар шартли равишда номақбул нарсалар билан боғланади ва шахсан мен уларнинг бирортасида бўлмаганман.
– Бир сафар сиз ҳар бир мамлакатда дўстлар топишингиз ҳақида ёзган эдингиз. Бунда сизга нима ёрдам беради?
Кўпинча одамлар танишгани ўзлари келишади. Масалан, Тбилисида ўғлим билан деярли ҳар куни марказдаги фаввора ёнида ўтирардик ва менга маҳаллий аҳоли мурожаат қиларди. Instagram орқали Грузиянинг тавсияномалари тез-тез пайдо бўларди ва биз шу тарзда мулоқот қила бошладик. Мен одатда геолокацияни ижтимоий тармоқларда кўрсатаман -- бу ҳамма жойда танишлар орттиришга ёрдам берди. Мисол учун, БААда менга обуначилар хат ёзишди, улар билан дўстлашдим ва ҳалигача алоқадаман.
– Бошқа мамлакатга кўчиб келганларга қандай асосий маслаҳат берган бўлардингиз?
Энг муҳими - таслим бўлмаслик. Грузияга келганимда, менга бу ерда маош даражаси паст бўлгани учун яхши иш топиш мумкин эмаслигини айтишди, лекин бир ой ичида мен иккита иш топдим, шу жумладан, автомобилсозлик саноатида, маош 1000 доллардан бошланади. Ҳаммаси сизнинг қайсарлигингизга боғлиқ. Бошланиш ҳар доим мураккаб, лекин қўлни пастга тушириб бўлмайди.
– Сиз Грузияда одамлар ҳар бир лаҳзадан завқланишларини эслатиб ўтган эдингиз. Сизнингча, бу нима билан боғлиқ?
Эҳтимол, авлоддан авлодга ўтиб келаётган она юртга муҳаббат билан.
Грузинлар жуда ватанпарвар халқ.
Улар ўз Ватани билан фахрланади, бу балконлардаги байроқлардан тортиб, кўчалардаги халқ рақслари ва қўшиқларигача ҳамма нарсада намоён бўлади. Улар шошилишмайди, ҳар бир лаҳзадан завқланишади. Бу ҳамма нарса шошқалоқ бўлган Москва ёки Дубайга жуда катта контраст.
— Ўзбекистондан кўчиб ўтганингиздан кейин Грузиядаги ҳаёт сизни кўпроқ нима ҳайратда қолдирди?
Биринчидан, шароб грузинлар учун сувдек. У ҳамма жойда ва ҳаммага, қаерга борсангиз ҳам таклиф қилинади.
Графитининг машҳурлиги мени ҳам ҳайратда қолдирди. Улар жуда кўп сонли биноларнинг деворларини қоплайди, у чиройли ва ўзига хос кўринади: шаҳар маданиятининг бир қисми сифатида. Эски Тбилисининг меъморчилиги мени илҳомлантирди, албатта.
– Фотосуратлар ва сторисларда шахсий ҳаётингиз оммага ошкор қилинишини қандай уддалайсиз?
Илгари, эрга тегганимда, деярли ҳамма нарсани, шу жумладан, турмуш ўртоғим билан бўлган муносабатимни ҳам баҳам кўрардим. Обуначилар бунга кўникиб қолишган. Лекин ҳозир шахсий ҳаётимни ўзимда сақлашни афзал кўраман. Ҳатто дўстларим ҳам барча тафсилотларни билишмайди. Бугунги кунда муносабатлар сирли бўлиб қолиши мен учун муҳим. Шунинг учун менинг постларим ва тарихчиларимда бундай тафсилотларни кўрмайсиз.
– Тошкент ва Тбилисида илҳом оладиган севимли жойларингиз борми?
Тбилисида мен Озодлик майдони ёнидаги фавворани жуда яхши кўраман, у ерда ўғлим ва энагам билан кечқурунлари тез-тез скрипка тинглардик. Яна мени тоғ манзараси ва ақл бовар қилмайдиган қуввати билан Муқаддас Нина черкови ҳайратга солди.
Тошкентда мен кўпроқ табиатдан, айниқса, ҳафтада бир марта борадиган тоғлардан илҳомланаман. Муассасалардан "Хистори"ни яхши кўраман - биз дугоналарим билан у ерга тез-тез бориб турамиз.
Грузия ва Ўзбекистон турмуш тарзидаги асосий фарқларни айтиб беринг.
Энг муҳими - ҳар хил менталитет ва ҳаётга муносабат.
Грузияда ҳаёт секин ва осойишта кечмоқда, гўё доим вақт бор. Ўзбекистонда доим қаергадир югураман. Тбилисида мен ҳар куни кўчаларда, паркларда сайр қилардим, бу ерда эса кўпроқ вақтимни муассасаларда ўтказаман.
